Zaburzenie osobowości unikającej

Zaburzenie osobowości unikającej charakteryzuje się trwałym wzorcem zahamowania społecznego, uczucia nieadekwatności oraz nadwrażliwości na krytykę i odrzucenie. Osoby z tym zaburzeniem często unikają kontaktów społecznych, obawiając się negatywnej oceny lub odrzucenia.

Spis treści

possessed-photography-0La7MwJhSyo-unsplash

Objawy

  • Unikanie działań zawodowych lub akademickich, które wymagają znacznych kontaktów interpersonalnych z obawy przed krytyką, dezaprobatą lub odrzuceniem.
  • Niechęć do angażowania się w relacje z innymi ludźmi, chyba że są pewne, że będą lubiane.
  • Skrajna nieśmiałość w relacjach intymnych z powodu lęku przed zawstydzeniem lub wyśmianiem.
  • Pochłonięcie myślami o byciu krytykowanym lub odrzuconym w sytuacjach społecznych.
  • Niechęć do podejmowania osobistych ryzyk lub angażowania się w nowe działania z obawy przed upokorzeniem.
  • Postrzeganie siebie jako społecznie nieudolnych, nieatrakcyjnych lub gorszych od innych.
  • Unikanie nowych aktywności lub kontaktów społecznych z powodu poczucia nieadekwatności.

Przyczyny

Przyczyny unikowego zaburzenia osobowości są złożone i mogą obejmować kombinację czynników genetycznych, biologicznych oraz doświadczeń życiowych, takich jak nadmiernie krytyczne lub odrzucające relacje rodzinne. Czynniki te mogą prowadzić do rozwoju niskiej samooceny i lęku przed odrzuceniem.

Leczenie

Leczenie unikowego zaburzenia osobowości zazwyczaj obejmuje psychoterapię, szczególnie terapię poznawczo-behawioralną (CBT), która może pomóc pacjentom w rozwijaniu umiejętności społecznych, zmniejszaniu lęku oraz poprawie samooceny. W niektórych przypadkach może być również zalecana farmakoterapia w celu łagodzenia objawów lękowych.

Polecani Specjaliści

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o leczeniu zaburzeń osobowości i rozpocząć terapię, skontaktuj się z nami. Nasi specjaliści są gotowi, aby Ci pomóc.

Anna Marciniak

Anna Marciniak

O mnie
Agnieszka Ślęzak

Agnieszka Ślęzak

O mnie
Bibliografia
  1. American Psychiatric Association. (2013). Diagnostic and statistical manual of mental disorders (5th ed.). Washington, DC: Author.
  2. Alden, L. E., & Taylor, C. T. (2010). Interpersonal processes in personality disorders. Journal of Personality Disorders, 24(1), 1-10.
  3. Beck, A. T., & Freeman, A. (1990). Cognitive therapy of personality disorders. New York, NY: Guilford Press.
  4. Millon, T., & Grossman, S. (2007). Personality disorders in modern life (2nd ed.). Hoboken, NJ: John Wiley & Sons.
  5. Rettew, D. C. (2013). Avoidant personality disorder. In M. H. Ebert & R. J. Loosen (Eds.), Current diagnosis & treatment: Psychiatry (2nd ed., pp. 435-437). New York, NY: McGraw-Hill.