Dystymia

Dystymia, znana również jako przewlekłe zaburzenie depresyjne, to forma depresji charakteryzująca się przewlekłym niskim nastrojem, który utrzymuje się przez co najmniej dwa lata. Objawy dystymii mogą być mniej intensywne niż w przypadku epizodów dużej depresji, ale są długotrwałe i mogą znacząco wpływać na jakość życia oraz codzienne funkcjonowanie.

Spis treści

elijah-hiett-GgjcSt9Akd8-unsplash

Objawy

Objawy dystymii obejmują zarówno psychiczne, jak i fizyczne dolegliwości. Do najczęstszych objawów należą:

  • Przewlekły smutek lub przygnębienie
  • Utrata zainteresowania i przyjemności z wcześniej lubianych aktywności
  • Zmiany apetytu (nadmierne jedzenie lub utrata apetytu)
  • Problemy ze snem (bezsenność, nadmierna senność)
  • Niska samoocena
  • Trudności w koncentracji i podejmowaniu decyzji
  • Uczucie beznadziejności
  • Zmęczenie i brak energii
  • Drażliwość lub frustracja
  • Poczucie winy i nadmierne zamartwianie się

Przyczyny

Przyczyny dystymii są złożone i mogą obejmować kombinację czynników genetycznych, biologicznych, psychologicznych i środowiskowych. Czynniki te mogą obejmować:

  • Genetyka: Historia depresji lub dystymii w rodzinie może zwiększać ryzyko rozwoju zaburzenia.
  • Biologia: Zaburzenia neuroprzekaźników w mózgu, takich jak serotonina, noradrenalina i dopamina, mogą odgrywać rolę w rozwoju dystymii.
  • Stresujące wydarzenia życiowe: Trauma, utrata bliskiej osoby, problemy finansowe, przewlekła choroba.
  • Osobowość: Osoby z niską samooceną, pesymizmem, czy tendencją do nadmiernego zamartwiania się są bardziej podatne na rozwój dystymii.
  • Środowisko: Czynniki społeczne, takie jak izolacja społeczna, brak wsparcia społecznego, przemoc domowa.

 

Leczenie

Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) jest jedną z najbardziej skutecznych metod leczenia dystymii. CBT pomaga pacjentom zidentyfikować i zmienić negatywne wzorce myślenia oraz radzić sobie z objawami depresji. Elementy CBT w leczeniu dystymii obejmują:

  • Psychoedukację: Wyjaśnienie pacjentowi natury dystymii i mechanizmów jej działania.
  • Zmiana myśli: Identyfikacja i modyfikacja irracjonalnych i negatywnych myśli, które przyczyniają się do dystymii, oraz zastąpienie ich bardziej realistycznymi i pozytywnymi przekonaniami.
  • Techniki behawioralne: Zwiększenie aktywności i zaangażowania w przyjemne i satysfakcjonujące działania, co pomaga w poprawie nastroju i zmniejszeniu objawów depresji.
  • Rozwijanie umiejętności radzenia sobie: Nauka strategii radzenia sobie ze stresem i trudnościami życiowymi, które mogą pomóc w lepszym zarządzaniu objawami dystymii.
  • Wsparcie emocjonalne: Udzielanie wsparcia emocjonalnego, które pomaga pacjentom w przetwarzaniu emocji związanych z dystymią.

Podsumowanie

Dystymia to przewlekłe zaburzenie nastroju, które może znacząco wpływać na jakość życia, ale istnieją skuteczne metody leczenia, które mogą pomóc pacjentom odzyskać kontrolę nad swoim życiem. Terapia poznawczo-behawioralna jest sprawdzonym podejściem, które pomaga pacjentom zrozumieć i zmienić ich wzorce myślenia oraz zachowania. Jeśli doświadczasz objawów dystymii, zachęcamy do kontaktu z naszymi specjalistami w Instytucie Psychoterapii i Rozwoju HiMind. Jesteśmy tutaj, aby pomóc Ci rozpocząć drogę do zdrowia psychicznego i dobrostanu.

Polecani Specjaliści

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o leczeniu dystymii i rozpocząć terapię, skontaktuj się z nami. Nasi specjaliści są gotowi, aby Ci pomóc.

Martyna Trzepizur

Martyna Trzepizur

O mnie
Paweł Kamiński

Paweł Kamiński

O mnie
Aleksandra Sosnowska

Aleksandra Sosnowska

O mnie
Iryna Vatakh

Iryna Vatakh

O mnie
Klaudia Zaborowska

Klaudia Zaborowska

O mnie
Joanna Wolff

Joanna Wolff

O mnie
Roksana Chrzanowska

Roksana Chrzanowska

O mnie
Bibliografia
  1. American Psychiatric Association. (2013). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (5th ed.). Arlington, VA: American Psychiatric Publishing.
  2. Beck, J. S. (2011). Cognitive Behavior Therapy: Basics and Beyond (2nd ed.). New York: Guilford Press.
  3. Clark, D. A., & Beck, A. T. (2010). Cognitive Therapy of Anxiety Disorders: Science and Practice. New York: Guilford Press.
  4. Cuijpers, P., & Smit, F. (2002). Subthreshold depression as a risk indicator for major depressive disorder: A systematic review of prospective studies. Acta Psychiatrica Scandinavica, 106(4), 214-221.
  5. Klein, D. N., Santiago, N. J. (2003). Dysthymia and chronic depression: Introduction, classification, risk factors, and course. Journal of Clinical Psychology, 59(8), 807-816.
  6. Thase, M. E. (2009). Atypical depression: Useful concept, but it’s time to revise the DSM-IV criteria. Neuropsychopharmacology, 34(13), 2633-2641.